Este misterioso volume permaneceu inédito desde os anos de exilio de Elena Fortún, época na que debeu rematalo, ata os nosos días. A súa prosa está claramente influída pola mesma conciencia sáfica que se aprecia na novela autobiográfica Oculto sendero e polo mundo feminino do que formou parte tanto en Madrid como en Buenos Aires, reflectido na galería de mulleres que poboan estas páxinas. Son un grupo de mozas vestidas con bonaerenses uniformes de piqué branco, empeñadas en escribir colectivamente un libro, pensionistas nun colexio de peculiares monxas francesas. Transitan da adolescencia á vida adulta nun Madrid belle époque no que xorden e con frecuencia castíganse novas formas de entender xénero, sexo e sexualidade.