000			01728nam a2200205 c 4500
997	0	0	_e2
007			ta
008			240411s20242024sp a e 6 000 1 spa
017			_aBI 1185-2024
020			_a9788419670229
080			_a821.134.2-91"19"
080			_a741.52
245	1	3	_aEl abismo del olvido _c/ guion, Paco Roca y Rodrigo Terrasa ; dibujo, Paco Roca
250			_a4ª ed.
260			_aBilbao _b: Astiberri _c, 2024
300			_a295 p. _b: principalmente il. n. e cor _c; 18 x 25 cm
490	0		_a(Colección Sillón orejero)
500			_aInclúe apéndice documental
520	3		_aO 14 de setembro de 1940, 532 días despois do final da Guerra Civil española, José Cela foi fusilado polo réxime franquista xunto a outros once homes na tapia traseira do cemiterio de Paterna, en Valencia, e enterrado con eles nunha fosa común. Más de sete décadas despois, e tras unha longa travesía polo lado escuro dun país acomplexado polo seu pasado, Pepica, a filla de José, unha anciá xa octoxenaria que tiña oito anos cando mataron o seu pai, logrou por fin localizar e recuperar os seus restos para restaurar a súa dignidade. Na batalla persoal de Pepica Cela contra o esquecemento foi decisivo o papel de Leoncio Badía, un mozo republicano que fora condenado tempo atrás a traballar como sepultureiro no cemiterio do seu pobo. Xogando a pel, Leoncio, un home obsesionado co sentido da vida e a orde do universo, colaborara durante anos e en segredo coas viúvas dos represaliados da guerra para identificar os seus cadáveres, darlles sepultura da forma máis digna posible, localizar as súas fosas e ocultar mensaxes entre os seus restos, convencido de que algún día alguén podería sacalos de alí.