000 01137nam a2200181 i 4500
997 0 0 _e2
007 ta
008 250319s20252025sp er 000 1 glg d
017 _aVG 9-2025
020 _a9788411105996
080 _a821.134.4-1"20"
100 1 _aCastaño, Yolanda
_d(1977-)
_eaut
_926416
245 1 2 _aA falsa autónoma
_c/ Yolanda Castaño
260 _aVigo
_b: Xerais
_c, 2025
300 _a59 p.
_c; 22 cm
490 1 _a( Poesía
_v; 97 )
520 3 _aEscuro e descarado como a mellor Yolanda Castaño, «A falsa autónoma» solta un obús sobre contidos infrecuentes para a poesía e sinala o impacto emocional que poden ter as dificultades económicas. Faino cun fondo simbolismo capaz de falar de débeda, obediencia e autoexplotación dun xeito transcendente. Un poemario sobre a fustrigante servidume do traballo, nomeadamente o dun campo cultural tan inzado de clarescuros. Unha voz, quer sarcástica, quer autocrítica, desesperada ou rabiosa, profundamente política, pon o foco na maquinaria á vez insaciable e degradante do capital, deixando ver que o mandato económico é, á fin e ao cabo, un mandato de miseria.